Goon, surfen en een national park hier en daar

Twee keer eerder heb ik deze blog gebruikt voor een reis of een periode in het buitenland en beide keren heb ik toen de handdoek in de ring geworpen enkele weken voor het einde, dus onder het mom van drie keer is scheepsrecht, is het weer tijd voor een update.
Op het moment van typen hebben we er net 3 uur op zitten van de 14,5 uur durende rit in de nachtbus tussen Rainbow Beach en Airlie Beach, waar we inmiddels aangekomen zullen zijn tegen de tijd dat ik de nodige wifi heb gevonden om deze tekst te kunnen uploaden.

Allereerst kan ik melden dat ik me aan mijn woord heb gehouden; zoals ik al voorspelde in de vorige blog hebben we in Byron Bay niet veel meer gedaan dan hangen in hangmatten en liggen op stranden, waar deze plaats uitermate geschikt voor was. Het enige wat we er nog aan toegevoegd hebben is barbecuen en (dure) biertjes drinken in de plaatselijke uitgaansgelegenheden.

In Byron hebben we ook voor het eerst kennis gemaakt met 'goon'. Goon is (een soort) wijn dat in een doos zit, in twee- tot vijfliterverpakkingen wordt verkocht en in het gunstige geval 'redelijk weg te hakken' is, zolang het maar koud genoeg is. "Waarom zou je dat dan in vredesnaam drinken?", hoor ik velen al denken; omdat het de enige alcohol is die te betalen is. Sterker nog, het is spotgoedkoop; waar je voor een sixpackje bier omgerekend al gauw een eurootje of 10 betaalt (om over sterk nog maar te zwijgen), betaal je voor 4,5 liter goon 3 euro minder. En aangezien de meeste backpackers redelijk on budget leven, maar niet vies zijn van een drankje hier en daar, zijn de dozen goon in de meeste hostels niet aan te slepen. Het feit dat ik in Nederland uit principe geen wijn drink die uit een doos komt, vergeet ik dus met enige regelmaat stiekem maar even. Of ik houd mezelf voor dat het hier traditie is.

Na Byron zijn we verder noordwaarts gereisd naar Surfers Paradise, waarbij het New South Wales inruilden voor 'the sunshine state', Queensland. Surfers zelf is als plaats niet zo bijzonder - het doet een beetje denken aan een badplaats aan een Spaanse Costa, met grote en hoge beach resorts in een rij langs een mooi strand waarlangs ook nog eens een boulevard loopt - en de weinige highlights heb je dan ook eigenlijk binnen een uurtje wel gezien. Het leven in deze plaats draait maar om 3 dingen: het strand, surfen (joh, echt?) en uitgaan. Ironisch genoeg hebben wij ons hier alleen maar beziggehouden met nummer 1 en nummer 3, maar dat hebben we dan ook wel weer zo intensief gedaan dat we voor nummer 2 toch geen tijd en energie meer hadden.

Het hostel waar we in zaten was ook echt gericht op feesten en iedere avond hadden we wel deals waarbij je voor relatief weinig geld entree kreeg bij bepaalde clubs in combinatie met gratis drankjes en korting op drankjes. En uiteraard wat gratis goon vooraf in het hostel. Hierdoor zijn we alle drie de avonden dat we hier waren uiteindelijk ook in een of meerdere clubs beland en hebben we de dagen gesleten op het strand of bij het zwembad van het hostel. Na 3 dagen zijn we doorgereisd naar Brisbane, de hoofdstad van Queensland, waar ik verder kort over kan zijn: saai, grijs en een lelijkheid die zijn weerga niet kent. En de enige straten in het centrum die nog enigszins leuk waren om doorheen te lopen waren zo algemeen, dat het een random straat had kunnen zijn in iedere willekeurige stad in de westerse wereld.

Het enige positieve aan ons bezoek aan Brisbane was de laatste dag, die we dan ook niet in de stad zelf hebben doorgebracht, maar in Australia Zoo; de dierentuin van wijlen Steve Irwin, the Crocodile Hunter. Hier hebben we ons vergaapt aan krokodillen in allerlei soorten en maten, kangoeroes gevoerd en geaaid (en selfies mee gemaakt) en gekeken naar shows met o.a. slangen, krokodillen en tijgers.

Hoewel we hadden gepland om vijf dagen in Brisbane te blijven, zijn we na drie dagen echter gillend naar huis gegaan. Of nou ja, naar Noosa dan. Typisch genoeg stroomde het van de regen toen we vertrokken, wat ons alleen nog maar gelukkiger maakte dat we weggingen. Totdat bleek dat onze bus niet helemaal waterdicht was en er onderweg langs enkele ramen en nooduitgangen genoeg water naar binnen kwam om te zorgen voor een stoelendans midden op de snelweg. Dat krijg je blijkbaar als je reist met Premier Motor Service, de paupervariant van Greyhound: minder bussen, minder luxe, meer regen, maar wel vele malen goedkoper.

In Noosa, wat echt een fantastische plaats is, konden we de eerste dagen niet heel veel doen vanwege een korte periode met wat minder weer, hoewel we een van de eerste dagen nog wel een prachtige wandeling hebben gemaakt langs de kust en door het bos van Noosa National Park. Ook hebben we hier maar eens een surfles genomen, want daar werd het toch ook echt wel een keertje tijd voor. Om 9 uur werden we opgehaald en naar het strand gebracht, waar we samen met twee Duitsers in de stromende regen en met windkracht 1000 op een verlaten strand uitleg kregen van onze enthousiaste instructeur. Gelukkig had het water nog een aangenamen temperatuur van een graad of 24, waardoor het voelde alsof je in een warm bad stapte. Uiteindelijk zijn we een week in Noosa gebleven en hebben we voornamelijk meer gesurft, meer gechilld, meer uitgegaan en meer op het strand gelegen (zodra het weer weer beter was).

Na Noosa zijn we naar Rainbow Beach gegaan, wat zelf slechts bestaat uit 3 hostels, 10 huizen, een supermarkt, een handvol andere winkeltjes en een benzinestation, maar van waaruit we een driedaagse trip hebben gemaakt naar Fraser Island, het grootste zandeiland ter wereld. Hier hebben we met een hele leuke groep van 32 man in een konvooi van 4 jeeps 3 dagen over het eiland gescheurd, van het ene sprookjesachtige meer naar het andere adembenemende uitzicht, terwijl er zo nu en dan een dingo achter je jeep aanrende. 's Avonds sliepen we ergens in tenten in een basiskamp en werden de nodige liters goon genuttigd bij het kampvuur of op het strand, genietend van een sterrenhemel die vanwege het ontbreken van elke vorm van luchtvervuiling echt bizar helder was. Die trip hebben we gisteren afgesloten terug in het hostel in Rainbow Beach, waar de hele groep nog een nacht verbleef en waar Brendan, onze guide op Fraser, zorgde voor live muziek en wat extra pitchers bier, een welkome afwisseling na alle goon.

Nu zijn we net vertrokken uit Rainbow Beach en onderweg naar Airlie Beach, waar we morgenochtend zullen aankomen en een dag later aan boord zullen gaan van een zeilboot voor een tweedaagse tocht langs de Whitsunday Islands, wat nogal adembenemend schijnt te zijn.
Eerst hebben we echter nog een flink aantal uurtjes te gaan in de nachtbus, maar daar mogen we op zich niet over klagen. De bussen van Premier verschillen namelijk erg in soort en maat; de ene keer zit je een paar uur met je benen in je nek en achter je oren, terwijl je de andere keer de stoelleuning voor je bijna niet eens aan kunt raken. Wij hebben voor deze rit het geluk dat ze een bus van die tweede soort hebben gestuurd, die ook nog eens halfleeg is waardoor iedereen twee stoelen voor zichzelf kan claimen. Ideaal om een hostelnacht mee uit te sparen.

G'nite en weltrusten!